کاهش پیچیدگی تخمین نویزفاز در سیستم های مخابراتی چند ورودی- چند خروجی با تسهیم تقسیم فرکانسی متعامد

اهداف اصلی در توسعه سیستم های مخابراتی بی سیم نسل آینده، افزایش ظرفیت شبکه و بازده لینک است. به دلیل محدود بودن طیف فرکانسی قابل استفاده، سیستم های آینده باید دارای کارایی طیفی بالایی به منظور نیل به اهداف مذکور باشند. یک راه مناسب برای این منظور، استفاده از آنتن های چندگانه در فرستنده و گیرنده است. در چنین سیستمی با ارسال هم زمان سمبل های ارسالی متفاوت روی آنتن های فرستنده و روی یک فرکانس حامل، می توان بازده را افزایش داد. اگرچه این داده های موازی در میان راه ترکیب می شوند، اما در گیرنده به کمک نمونه برداری فضایی (با بکارگیری چند آنتن در گیرنده) و الگوریتم های پردازش سیگنال متناظر می توان به بازیابی آنها پرداخت. تکنیک مذکور تسهیم تقسیم فضا نام دارد. ترکیب sdm با ofdm که یک تکنیک مطلوب در برابر محوشدگی فرکانس انتخابی کانال است، می تواند به عنوان یک پایه انتقال مناسب در سیستم های رادیویی مخابراتی با نرخ داده بالا در نظر گرفته شود. چنین سیستمی در کاربردهای عملی، همیشه با مشکلاتی روبرو است. یکی از این مشکلات، نویزفاز است. نویزفاز موجود در نوسان سازهای فرستنده و گیرنده باعث از بین رفتن تعامد بین زیرحامل ها می شود و خطای آشکارسازی در گیرنده را به شدت افزایش می دهد. ازاین رو ارائه راهکاری مناسب برای تخمین نویزفاز و جبران آن در گیرنده و هم چنین آشکارسازی سمبل های ارسالی کاملاً ضروری به نظر می رسد. در این پایان نامه، پس از بررسی تأثیر نویزفاز در سیستم های mimo-ofdm، به تخمین نمونه های نویزفاز در زیرحامل های مختلف توسط روش حداقل مربعات و آشکارسازی سمبل های ارسالی با دو روش حداقل مربعات و کدگشایی کروی پرداخته می شود و سپس با استفاده از الگوریتم em نیز تخمین نویزفاز و آشکارسازی داده ها انجام می شود. همان طور که از شبیه سازی ها مشخص است، کدگشایی کروی عملکرد به مراتب بهتری نسبت به روش حداقل مربعات دارد.